Adopcja dziecka to trudny moment w życiu obydwojga partnerów. Trudno powiedzieć komu jest łatwiej wejść w rolę rodzica. Wszystko zależy od wielu czynników. Między innymi od tego jak wyglądały wcześniejsze doświadczenia adoptowanego dziecka. Wpływ będzie miało m. in złe traktowanie przez ojca lub matkę a także wiek pociechy.
Czy mamie łatwiej wejść w rolę matki?
Z czego wynika fakt, że na początkowym etapie kobieta szybciej przystosowuje się do swojej nowej roli? Adopcja to przeważnie bardzo przemyślany krok ze strony kobiety. Decydując się na zostanie mamą przyjmuje do wiadomości fakt, że prawdopodobnie nie będzie jej już dane urodzenie własnego dziecka, styczność z bólami porodowymi czy noszenie syna lub córki pod sercem. Kolejne etapy adopcji pozwalają jej pogodzić się z całą sytuacją i bolesną prawdą. Zaakceptować ją. Gdy procedura adopcyjna dobiega końca, kobieta jest już gotowa i pewna swojej decyzji oraz jej właściwości. Mając małą istotę obok siebie jest w stanie przelać wszystkie zebrane uczucia na adoptowanego syna lub córkę.
Mężczyzna z kolei, nawet gdy podczas ciąży stara się wspierać swoją partnerkę, o zmianie własnego życia zdaje sobie sprawę dopiero w momencie przyjścia dziecka na świat, w chwili jego narodzin. Podobnie sprawa wygląda w przypadku adopcji. W trakcie procesu adopcyjnego to mężczyzna wydaje się z pozoru silniejszy, wspiera partnerkę. Gdy procedura dobiega końca często wycofuje się nieco, bo dopiero zaczyna sobie zdawać sprawę jak duży ciężar wziął na swoje barki. Zadanie często zaczyna go przerastać. Sytuacji nie ułatwia fakt, że kobieta znacznie wcześniej buduje relację z dzieckiem. Mężczyzna zaczyna sobie zadawać pytania czy jego partnerka już to dziecko pokochała i dlaczego on sam tak szybko nie potrafi określić swoich uczuć wobec syna lub córki.
Wejście dziecka w samodzielność. Ważne zdania ojca
Mężczyzna musi sobie tymczasem zdać sprawę, że jego uczucia są zupełnie normalne. Musi sobie uświadomić, że jego uczucia prawdopodobnie wyglądałyby podobnie nawet w przypadku biologicznego potomka. Początki są dla mężczyzny trudne. Bardzo często widząc swoją partnerkę czule zajmującą się potomkiem nie są w stanie wydobyć z siebie takiej miłości czując nawet poczucie winy. Warto jednak pamiętać, że relacja dziecka z ojcem powstaje inaczej, niż relacja matki. Rola matki jest kluczowa na początkowym etapie rozwoju dziecka. Ojciec jest bardzo ważny na etapie późniejszym, w drugiej fazie rozwoju, która charakteryzuje się większą separacją dziecka od rodziców. Gdy dziecko zaczyna dostrzegać możliwości jakie daje mu kontakt z otoczeniem skłania się bliżej roli ojca. Mężczyzna musi być wówczas przygotowany na wprowadzenie dziecka w ten nowy, intrygujący, ale nieco mniej bezpieczny świat. Ojciec nie powinien jednak oczekiwać z wejściem w relację z dzieckiem dopiero do tego momentu. Ważne, by na tym drugim etapie separacji był z nim już związany, by mógł bez problemu wysunąć się na pierwszy plan.
Wychowuj w harmonii, nie rywalizuj z partnerem!
Najważniejsze w adopcji dziecka jest to, by rodzice stali się dla niego ważnymi postaciami w życiu. Dziecko czerpie odpowiednie wzorce właśnie z rodziców, stąd tak ważne jest realizowanie przez nich partnerstwa i zasad wzajemnej współpracy. Rodzice muszą pamiętać,że rodzicielstwo, to opieka nad zagubionym w wielkim świecie dzieckiem i budowanie jego poczucia bezpieczeństwa a nie realizacja własnych planów ambicji i rywalizacja w pomysłach na wychowywanie. Dlatego tak ważna jest współpraca partnerów, podejmowanie wspólnych decyzji i harmonizacja życia dziecka. Zwłaszcza, że adoptowane dzieci przeważnie mają już za sobą przeszłość pozbawioną stabilizacji i bezpieczeństwa.
Ważne, by rodzice rozumieli, że zarówno matka, jak i ojciec mają swoje zadania. Każde z nich spełnia inną rolę w życiu dziecka. Realizowanie wychowania to również troska o wzajemne relacje. Dziecko uczy się również patrząc na rodziców. Nieświadomie przyjmuje ich zachowania jako swoje nabywając wzorce prawidłowych relacji w rodzinie. Dobrze, by było, gdyby rodzice znali przeszłość dziecka. Mając wiedzę o jego wcześniejszym życiu w biologicznej rodzinie i powodach umieszczenia w domu dziecka zyskują wiedzę o tym, co dziecko może mieć w pamięci. Informacje te pomogą w wypracowaniu nowych modeli i schematów dotyczących zdrowych relacji. Unikanie nieprzyjemnych dla dziecka skojarzeń, pozwoli wyeliminować lub wyciszyć negatywne zachowania dziecka.
Wspólne zainteresowania ojca i dziecka- droga do budowania więzi
Mimo wzajemnej współpracy, ważne są też pojedyncze, osobiste relacje matki i ojca z dzieckiem. Jeśli relacje zawsze będą ograniczać się tylko do obecności obydwojga rodziców, konieczność spędzenia kilku chwil bez mamy może okazać się kłopotliwa i niewygodna. Może ujawnić się wówczas swego nowa bariera, która sprawi sporo niespodzianek i znacznie utrudni wzajemną bliskość rodzica i dziecka. Ważne, by ojciec starał się rozwijać z dzieckiem wspólne pasje i zainteresowania. Mała istota może okazać się dobrym partnerem do wspólnego spędzania czasu, co ułatwi nawiązanie więzi. Ojciec powinien znaleźć jak najwięcej wspólnych cech, które połączą go z adoptowanym dzieckiem. Jeśli potomek wykazuje jednak inne zainteresowania, niż tata, ważne, by rodzic wspierał dziecko w rozwijaniu jego pasji, wpływając pozytywnie na jego samoocenę.